Зошто бебињата најмирно спијат во мајчината прегратка?

Авторот Карлос Гонзалес во својата книга „Сакај ме многу“ посветува една мала интересна приказна која има цел да ја објасни мистеријата позади детскиот сон и чудната магија на мајчиниот допир.

Хавиер кој има 18 месеци спие прилично лошо. Постојано ја вика мајка му Марија. Бара да му се раскаже приказна, вода за пиење, кажува дека се удрил некаде... секоја ноќ се претвора во вистинско мачење за семејството.

Си игра со тебе. Мораш да го пуштиш да се исплаче, ништо нема да му биде, ѝ кажуваат сите на Марија.

Марија и Хавиер тргнале во посета на неговата баба во далечно изолирано село. Таткото морал да оди на работа и не можел да тргне со нив. Автобусот кој требало да ги однесе до селото каде што живеела бабата доцнел неколку часа. Одеднаш Марија и Хавиер се нашле на осамена автобуска станица во два часот по полноќ и биле единствените патници таму.

Диреткната автобуска линија која сообраќала до селото на бабата тргнувала дури во 7.30 наутро. Мајката и синот се нашле во лошо осветлена чекална. Автобуската станица била сместена во предградието. Од првите населени улици во местото ги делеле ниви и голема фабричка зона.

Марија не се осудувала да тргне пеш до селото. Покрај автобуската станица се наоѓала бензинска пумпа, па светлото од бензинската ѝ влевало мала сигурност.

Одеднаш Марија сфатила дека нема пари за такси ниту за хотел, бидејќи си ја заборавила кредитната картичка. Одвај имала доволно пари и за автобусот. Но, добро, во прашање биле само пет часа додека да пристигне редовната автобуска линија.

Од време на време се слушал звукот на брзите автомобили кои поминувале и лаежот на кучињата од фабриката. Сомнителни непознати минувачи и мотоциклисти поминувале во близина на Хавиер и Марија во глувата доба од ноќта.

Нормално, Марија за сето време останала целосно будна. Хавиер од друга страна заспал во истата секунда кога таа го земала во својата прегратка.

Кој спие сега лошо?, помислила Марија. Во мајчината прегратка, во непознатото осамено место, опкружени со непријателски расположени минувачи, Хавиер се чувствувал посигурно отколку во сопствениот дом, сопствената соба и кревет.

За дете на негова возраст, мама е Супермен, непобеден заштитник. Нејзината прегратка е неговото огниште, неговиот дом, неговиот рај.

Мама, зарем не е тоа магично чувство?

(O)Милена | Црнобело