Волшебници, астрономи, филозофи, јасновидци - кои биле древните друиди?

Друидите биле членови на образована, професионална класа на луѓе меѓу келтските народи на Галија, Велика Британија и Ирска. За нив не се знае многу, бидејќи не оставиле никакви пишани податоци. Единствениот доказ за нивното постоење е описот на, главно грчките и римските автори и уметници. 

Од нивните записи се создадени многу приказни и легенди од страна на средновековните ирски писатели. Не се знае многу за друидската пракса, но се чини дека била длабоко традиционална.

Нивното учење се состоело од многу стихови, кои биле учени напамет, а се верува дека биле потребни 20 години да се заврши обуката. Бидејќи нивното учење се пренесувало усно, не е сочуван ниту еден стих. Дури и легендите кои останале за нив не се изворни, поради влијанието на Римјаните и христијанството.

Без оглед на тоа кои биле легендарните друиди, јасно е дека биле почитувани. Тие живееле во Британија и Галија (денешна Франција), како и во други делови на Европа, а можеби дури и на Блискиот Исток.

Не е познато кога започна друидизмот. Најраната писмена референца за нив е дадена пред околу 2400 години, иако друидизмот постоел и многу порано. Со нив се поврзуваат старите мегалитни и камени кругови, како Стоунхенџ.

Исто така, постојат и приказни за религиозните церемонии со кои раководеле мистични свештеници, кои жртвувале дури и луѓе.

Друидите имале силно влијание врз општеството и религијата на луѓето во тоа време. Тие често беа филозофи, научници, наставници, судии и кралски советници.

Нашето знаење за нив произлегува од записите на писателите од тоа време кои ги споредувале со античките свештеници, индиски брахмани, питагорејци и калдејски астрономи од Вавилон.

На пример, Цезар напишал дека „тие знаат многу за ѕвездите и небесните движења, за големината на Земјата и за вселената, за суштината на материјата и за силата и моќта на бесмртните богови".

Помпоније Мела е првиот автор кој тврдел дека нивните упатства биле тајни и дека обредите биле извршувани во пештери и шуми.

Велика Британија се смета за главно седиште на друидизмот. Нивната религија и наука, како и нивното познавање на астрономијата, најверојатно потекнува од свештениците од мегалитското време, иако постоела разлика меѓу нив.

Новите друиди ги напуштаат големите камени храмови и се свртуваат кон природата, изворите и шумите каде ги одржуваат своите ритуали.

Друидите биле сметани за не-римјани, а законот на Август им забранувал на римските граѓани да ги вршат нивните ритуали. За време на владеењето на Тибериј, друидите се потиснати со декретот на Сенатот.

Крајот на друидизмот доаѓа со влијанието на христијанството кое завршува во 7-от век, иако останале неколку „јасновидци“ кои делувале до 13-от век. Во христијанските записи друидите се претставени како волшебници и јасновидци.

Во 18-от век повторно се јавува интерес за друидите. Џорџ Вотсон Мекгрегор Реид во 1909 година го основува редот на античките друиди, чија главна активност била медитација. Нивните разговори главно ги опфаќаа личните искуства, како и филозофските, биолошките, митолошките, политичките, астролошките и религиозните теми.

Се смета дека директното искуство е поважно од знаењето стекнато преку книги, иако во текот на 20-от век разни историчари и археолози објавија многу книги поврзани со друидизмот.

Оваа древна пракса во 2010 година во Велика Британија добива статус на официјална религија.

Ашера | Црнобело