Мајсторот ни дојде, расчепка во таблата со осигурувачи, за еден час ја заврши работата, а потоа си седна и цел ден си го отседе кај нас дома – па кафе, па ракииче, па мезе – само да имаш уши да слушаш, раце да го служиш. Зошто денес најголемиот број луѓе се плашат и да прашаат: „Мајсторе што ќе се напиеш?“

Седеше тој со часови и со растреперен глас знаеше да ме праша: „Ќе биде ли таа добро?“ Начинот на кој се грижеше за неа, додека таа примаше хемотерапија, беше погласен од сите кажани „Те сакам“ на овој свет.

Дали и вие наместо „Ostalo je još malo kremena u ovom mom starom upaljaču“ си пеете „Оstalo je još malo vremena“ кога го слушавте големиот хит на Дино Мерлин „Kremen“?

„Имам маче ангорче. Ѝ немаме дадено име, сите дома ја викаме Мац Мац ха, ха, ха“ - напиша Пајак во лексиконот на CRNOBELO.com.

Ако премногу се давате себеси, со текот на времето ќе почувствувате болка која може да ве скрши.

Јас сум од времето кога џин-тоник беше 60 денари, шише пиво се продаваше за 50, а коктелите чинеа 100-120 денари... А денес?

Еден ден мајка ти нема да ти се јавува повеќе. Еден ден ќе посакуваш таа да живееше подолго за да имаше повеќе денови за уживање со неа.

„Срушив трафика на Нова Македонија со моторче, кога имав 13 години“ - напиша Игор Џамбазов во лексиконот на CRNOBELO.com.

Кога жената ќе научи да се бори сама, не зборуваме за физичка сила, туку за ментална и емоционална, тогаш самостојноста настапува на сцена и никој не ѝ може ништо.

Кога ќе видам како некој корне цвеќе од жардиниерата кај мостот „Гоце Делчев“ или работите ги прави со „пола душа“, кожата ми се ежи...

Зошто само лошо за тебе зборуваме, како грам љубов во срцето за тебе да немаме?

Ако сте оделе во училиште на почетокот на 2000-тите години и на крајот на 90-тите сигурно се сеќавате на некои од овие производи. Што купувувате вие најчесто ако во џебот најдевте 10-тина денари во џебот?

Зошто судите? Дел од жените верувајте живееле потешко од вас, дел од нив се соочиле со загуби, болести, трагедии кои можеби се испишале на нивното лице. Дел од нив потешко работеле од вас во животот или немале среќа да им се погоди дете со мирен темперамент, како вашето.

„Се збогував и со двајцата крзнени другари пред една година - мојот непрежален златен ретривер Оби и мојот џинџер мачор Манки. Можеби во иднина ќе ја надополнам загубата, само да соберам храброст“ - водителот Марко Марк се потпиша во нашиот лексикон.

Таму нема топло ајварче со сиренце. Таму нема домашно месени јуфки, сушени во дворот на баба. Ниту слатко од смокви и џем од сливи, знаете од оној нејзиниот домашен.

„Плачев зашто не ми беше сеедно, зашто работите се менуваа, зашто наместо да имам чувство дека имаме супер додаток во друштвото, јас имав чувство дека веќе немам другарка. Љубоморна? Да, глупаво е да кажам дека не бев. Дека не сум и понатаму“.

Кога ќе помогнеме некому и нема да добиеме ниту едно „Благодарам“ може да се почувствуваме разочарано и издадено.

Јас и сопругот толку бевме фокусирани на грижата за нашите деца, што заборавивме да се грижиме за нашиот брак. Па, почнавме еднаш неделно да одиме на состанок и тоа ни го спаси бракот...