„Мојот живот пред децата vs. по децата и зошто не би го менувала за ништо на светот?“

Пред децата, мојата романтична љубов кон партнерот мислев дека е најдлабоката љубов на светот. По децата, сфатив дека љубовта на мојот живот се тие, затоа што тоа е љубов каква што не сум почувствувала претходно, поинаква од сите други, дури и од таа кон партнерот.

Пред децата, спиев до пладне во слободните денови и се будев себеси со кафе и бранч.

По децата, се будам пред изгрејсонце со нив врз мене како ми скокаат на грб и ме тегнат за рака.

Пред децата, бев задоволувач на туѓите потреби и секогаш се трудев да го направам тоа што другите ми велеа дека е „правилно“.

По децата, не се грижам што мислат другите луѓе за мене, туку само што е најдобро за моето семејство.

Пред децата, мислев дека сум уморна по долг работен ден.

По децата, мојот умор е онаков „мајчински“ умор и не само што ми недостига сон, туку и уморна сум од тоа да бидам одговорна за сите, од мајчинскиот срам, од мајчинската вина и тоа да сум им потребна на сите во секој миг – тоа ме исцрпува психички и физички.

Пред децата, мојата романтична љубов кон партнерот мислев дека е најдлабоката љубов на светот.

По децата, сфатив дека љубовта на мојот живот се тие, затоа што тоа е љубов каква што не сум почувствувала претходно, поинаква од сите други, дури и од таа кон партнерот.

Пред децата, имав сѐ под контрола.

По децата, го прифаќам хаосот на мајчинството и пронаоѓам убавина во него.

И ништо не би направила поинаку, затоа што јас сум најсреќната и најдобрата верзија од себеси, токму поради нив.

Извор / фото: depositphotos.com