Секогаш нешто ќе фали, за да не биде цело

Будење со насмевка, изгужвани чаршави, две чаши со црвено вино, недопиено, завеси спуштени, чувство на сон, сепак е јаве.

 Минување со рацете низ неговата коса, гледајќи го како спие, божевствено чувство, знаеш дека е твој, целосно.

Tука е до тебе, не може да избега, ако избега си викаш ќе избегам со него, ќе ме поведе со себе.

Чувствуваш дека ќе ти препукне срцето, започнуваш да го гушкаш, да го гушиш и тогаш тој се разбудува, те бакнува во чело, ја префаќа твојата половина со двете раце и те прилепува кон него.

Се бакнувате до бесконечност, почнуваш да плачеш, зарем заслужувам толкава среќа си велиш, наеднаш добиваш одговор дека не заслужуваш.

Тој бакнеж се претвора во јама која те голта во него, паѓаш и се будиш…од твојот најлош кошмар кој посакуваш да биде јаве.

Толку силно посакуваш, но не може, не е интересно ако има се, секогаш нешто ќе фали, за да не биде цело.

Секогаш некој ќе фали за да не бидеш целосен.