Емотивна фотосесија на српска пејачка со баба ѝ пред да почине - ја изгледала како мајка

Детали

петок, 17 јуни 2022

„Бабо моја, убавице моја, јас исто така ќе продолжам понатаму, не грижи се, но сè ме боли. Ме боли срцето, имам кнедла во грлото и ме печат солзите додека ги бришам. Но, не грижи се, ќе продолжам кон нови победи...“, пишува Милица Павловиќ во последниот поздрав со баба си, која од 3 месеци за неа била мајчинска фигура.

Српската пејачка Милица Павловиќ пред еден месец ја изгуби баба си, а сега во гостување во „Амиџи шоу“ проговори за овој тежок миг од нејзиниот живот.

Таа откри дека баба ѝ ја изгледала како мајка уште од 3-месечна возраст, а ги сподели и фотографиите од фотосесијата што ја направила со баба си, пред таа да почине.

Моќни и полни љубов, тие ќе бидат еден од најдрагите спомени на Милица.

За болката по смртта на баба ѝ (во средината на мај) таа пишуваше и на својот Инстаграм профил:

„Еве, признавам. Срцето ми се распаѓа и ми крвари. Крвари затоа што сакав да можев да направам уште нешто.

Не е до тебе, не е до мене. Не е до нашата волја. Себична сум, затоа што те сакав за себе, да бидеш секогаш тука, да ти ги бакнувам очите и рацете.

Лесно му е на оној кој не те познавал, но јас ја имав таа привилегија токму ти да ми бидеш наменета во животот. Ти, личноста што ја имаше најчистата душа на оваа планета.

Која е најубавата баба? Мојата Рада! Целиот свој живот им се посвети на другите. Иако си пораснала како слугинка во богата куќа на село, живеејќи за парче леб и кров над главата, тоа од тебе го извлече само најдоброто.

Кој беше најдобра сопруга, мајка и баба? Мојата Рада. Некои погрешно постапија со тебе, селото знае кои, а ти им палеше свеќи за здравје...

Од твоите усни секогаш се слушаше само убав збор за секого, песна и никогаш во животот не слушнав мојата Рада да каже ‘Не можам и не сакам’.

Убавице моја, јас исто така ќе продолжам понатаму, не грижи се, но сè ме боли. Ме боли срцето, имам кнедла во грлото и ме печат солзите додека ги бришам. Но, не грижи се, ќе продолжам кон нови победи, затоа што ти мене ме подигна, воспита и животот свој го посвети на тоа да бидам добар човек и да ги сакам луѓето.

Не ми даде да се налутам никому, ме учеше на секого да му се јавам прва, да го поздравам и на старите луѓе кога се враќам од училише да им помогнам со торбите и да ги однесам до нивната куќа.

Продолжува на следната страна...