Кога планините ќе станат поим за среќа - Македонка споделува искуства од нејзините планинарски експедиции

Авантуристичкиот дух на Даница Стојановска од Кавадарци никогаш не мирува. Социолог по професија, со интересна листа на хоби: планинарење, алпинизам, аутдор активности, патувања, кои во моментот ѝ се доминантна точка во животот. 

Даница е девојка чиј куфер секогаш е спакуван за некаде, слуша музика 24/7, фотографира и изработува уметнички слики од сушени листови. Таа уште од својата најрана возраст е вљубеник во природата, во адреналински случувања и патешествијата и затоа нејзиното животно мото гласи: „Adventure may hurt you but monotony will kill you“.

Даница во 2011 година почнала да пројавува интерес за планинарење, но имала потешкотии да најде друштво за да оди на планина, па решила да стане дел од планинарски клуб, каде што не морала да објаснува на луѓето зошто го прави тоа.

Нејзините активни почетоци се во планинарскиот клуб Орле од Кавадарци, а веќе подолго време е член во клубот Анапурна од Скопје.

„Како мала голем дел од времето го поминував на планината Кожуф, мислам дека тогаш и се појави љубовта спрема планина. Таму со други деца игравме разноразни игри, се капевме во планинската река, истражувавме, откривавме, правевме инсектариуми и хербариуми и секогаш бев дел од авантури, без разлика дали бев сама или со друштво“, се присетува Даница Стојановска на своето детство исполнето со секакви случки.

„Планината за мене претставува посебна магија, покра тоа што нуди голем број на бенефиции: чистиот воздух, престојот во природата, откривање на нови предели, физичка активност, мене лично најважна ми е новата енергија што ја добивам од планината и тоа се случува после секое планинарење. Секоја планина си има посебно енергетско поле, и на некој мистичен начин го менува секој аспект во мене. Мирот кој се наоѓа таму не се споредува со ништо друго“, споделува Даница за нејзиното доживување на планината, кое тешко се објаснува со зборови.

Планинарењето кај Даница ги развило храброста, издржливоста, стабилноста, одлучноста и ментална подготвеност, како важни сфери од човечкиот живот. А исто така, планините ѝ овозможиле пристап до места исполнети со природна убавина што истите секогаш ја прават среќна.

„За да бидеш планинар барем малку мора да бидеш физички подготвен, а со секој викенд поминат на планина стекнуваш повеќе кондиција. Благодарение на мојата решителност, имам доживеано сé и сешто. Еднаш на Пелистер не затекна лошо време, изненадно почна да врне, грмеше, а ние ни напред, ни назад. Немавме кај да се скриеме, та моравме да ги стегнеме забите и да пешачиме во наредните четири часа, со верба дека нема да настрадаме од некој гром“, споделува Даница дел од нејзините доживувања, која посебно го сака ноќното планинарење.

„Посетата на Олимп исто така беше настан за паметење. Тоа беше крај на декември и заедно со уште еден пријател заминавме на планинарење на екстремно снежно време, со многу магла и мраз. Одевме по зимска патека, каде што прст не се гледаше пред око и минувавме еден стрмен и висок гребен. Само еден погрешен чекор, можеше кобно да се одрази врз нас“.

Минатиот месец Даница била во искачување на Монблан (4808 м.н.в), највисокиот врв на Алпите, што претставувала нејзината цел за оваа година. Пред тоа го има искачено Гран Парадизо (4061м.н.в), највисокиот врв во Италија.  

„На Гран Парадизо поминав одлично. И мора да напоменам дека тоа е еден преубав дел од Алпите што вреди да се посети. Секако дека беше напорно, самиот терен си има своја тежина, а техничкиот дел на самиот врв бара посебна внимателност“, раскажува Даница.

„Но, Монблан е приказна сама за себе. После вложенот напор на Гран Парадизо, по два дена одмор во Шамони, Франција тргнав накај Монблан, кој е терен тотално поразличен од претходно. Монбланскиот масив има посебна моќ и енергија, а одењето беше преку глечерски терен. Мирисот на глечерите, ледени плочи кои пукаат, дупки од глечери, лавини кои паѓаат од околните врвови... тотално нова и друга димензија за мене, а времето нè послужи и мислам дека е вистински благослов на Алпи да имаш такво сончево време со чисто небо“.

Погодена од самата планина и исполнета со емоции, Даница се вратила во Македонија со нови погледи за светот и лична трансформација, која ѝ помогнала подобро да се сфати себеси.

Летово ќе си овозможи заслужен одмор, па од септември повторно се враќа на планините. Нејзината желба е во блиска иднина да го искачи Аконкагва, највисок врв во Аргентина на Андите.

Автор: Евгениј Хоуп | Црнобело