Ламбе Алабаковски: „Во Бигорски си го наоѓам мирот, со Врчак сакаме да снимиме нов дует“

Ретко се појавувате со сопругата заедно во јавноста. Како се носи таа со твојата работа и популарноста?

Сега за сега одлично.

Таа е многу добра мајка, сопруга и буквално тоа што ни е приватност сакаме да си го зачуваме за нас, бидејќи тоа нема врска со музиката и со тоа што јас го работам.

А животот во САД? Ти беше баш таинствен во тој период и повлечен од музиката...

За мене Америка е многу убава земја и убаво искуство, како да завршив уште еден факултет во животот.

Ја видов страната на секојдневниот човек и како е да се биде никој и ништо во свет кој е суров капитализам и каде има многу можности.

Многу размислував и се испитував за моето враќање во Македонија. Мислам дека човек треба да реши што сака во животот, тоа е најбитно. Дали сака пари, удобен живот… А, тоа го има и тука и во Америка.

Но, ако сакаш нешто посвето, посуштинско, врати се од таму од кај што си.

Магдалена во 2000 година со семејството се преселила во САД и таа секое лето доаѓаше во Македонија. Не пропушташе лето, а да не си дојде тука.

И таа си ја сака родната земја и затоа едноставно одлучивме да се вратиме. Мислам дека ѝ е убаво, задоволна е. Нормално, ѝ фалат некои работи кои таму ги има, а тука не, но надополнуваме за сè.

Знаат ли твоите синови колку е популарен татко им кај нас? Како реагираат на тоа?

Мислам дека полека сфаќаат. Поголемиот син, Димитриј, кога ќе ме види на сцена ми приоѓа и ми го зема микрофонот.

Тој беше и на концертот во Битола, што го имавме со караванот.

Гледаше дека нешто се случува околу мене и дека татко му не е обичен татко, на некој начин. Добро, обичен е, ама таква му е професијата.

Често одиш во родното Љубојно… Го наоѓаш ли таму мирот? 

Искрено да. Таму ги полнам батериите многу побрзо отколку на друго место.

Често одам и во Бигорскиот манастир кај моите пријатели, каде што наоѓам некоја друга енергија која ми недостига во градот или во Љубојно.

Тоа ми се двете омилени места. И да не зборувам за црни теми, ама кога ќе дојде време, не знам каде би сакал да почивам во мир, но најверојатно на едно од овие две места.

Дали жалиш за нешто во кариерата? Имаш ли неисполнети желби?

Единствено жалам што не бев толку зрел кога ги имав сите адути во раце, во смисла да го сфатам тоа посериозно, да ѝ се предадам на секоја песна. Иако сум го правел тоа 100% од ќеф и од љубов, а не од намера да бидам славен.

Жалам што сум пропуштил можеби некои соработки, дуети. Се сеќавам, Марија Шерифовиќ, уште пред да стане толку популарна како сега, доаѓаше да снима во студио кај Дарко Димитров и готова беше песна за дует.

Седевме заедно на плоштад Македонија во Скопје се договаравме, но ете, тоа не се случи.

За тоа жалам. Но, како викаат, сè што е мое ќе си дојде.

©CRNOBELO.com Забрането преземање и копирање. Крадењето на авторски текстови е казниво со закон.

A. J. | Црнобело / фото: Инстаграм, продукција „Скендеровски“, Диоген Хаџи-Коста Милевски