Татјана Дешко од Русија се пресели со семејството во Скопје: „Во Москва сè се завршува на еден шалтер и културата цвета - тоа ми недостига тука“

Колку се различни Македонците од Русите во поглед на навиките, однесувањето, дружењето, менталитетот? Како го доживуваш македонскиот народ?

Всушност, колку подолго живеам во Македонија, сфаќам дека многу сме слични. И Македонците и Русите се емотивни, гостопримливи и многу поврзани со семејството.

Сакаат да седнат на трпеза, да разговараат со срце, да се смеат и да споделуваат.

Сепак, има и разлики – Македонците се поопуштени, со повеќе хумор во секојдневието и поретко се грижат однапред.

Русите, пак, се повеќе ориентирани кон структура, планирање и дисциплина. Но токму тие разлики го прават секојдневието овде интересно и убаво.

Македонскиот народ го доживувам како топол, љубопитен и спремен да те прифати и да те разбере.

Како се снајде тука на кариерно поле? Со што се занимаваш? Колку беше тешко да успееш, посебно со свој бизнис? И како дојде до идејата за бизнисот?

Ќе се обидам пократко да одговорам, иако тука се кријат многу емоции и доживувања.

Прво, навикната сум на акција – уште од прва година на универзитетот во Москва почнав да работам, и од тогаш сум имала само еден краток период (околу две недели) кога си дадов отказ од театарот со идеја малку да одморам… ама по тие две недели веќе бев вработена во театарски фестивал.

Очигледно сум клинички трудохолик – опседната сум со работа. 

Кога почнавме да живееме во Скопје, требаше да посветам повеќе внимание на нашите ќерки, Павла и Петра, да ги средиме сите бирократски работи – запишување во училишта, адаптација, градење односи со луѓе...

Потоа почнавме да реновираме куќа, за да биде пријатна за живеење. И кога сите тие работи конечно се средија – сфатив дека дојде време да почнам да организирам нешто свое.

Размислував што мене лично ми недостасува во Скопје и сфатив дека би сакала да направам место каде што можат да се случуваат различни настани – и културни и „бескултурни“ (се зезам).

Реално, идејата почна да се реализира кога најдов едно мало, но енергетски многу убаво место во стариот трговски „Олимпико“.

Многу брзо го реновирав, дотерав, го крстив DNEVNA и сега таму веќе организираме различни настани – од многу интимни дегустации, тренинзи и работилници (јас би ги нарекла дури „тајни“ настани, затоа што не собираат многу луѓе), до големи базари со голема гужва, проекции на театарски претстави – на платно, внатре и надвор.

Покрај тоа, просторот го изнајмувам и за приватни настани – презентации, тим-билдинзи, кулинарни корпоративни забави, семинари, обуки, па дури и родендени или едноставни седенки со блиски луѓе со друштвени игри или караоке.

DNEVNA е многу флексибилна, може да се трансформира во различни формати – и формални и сосема лежерни. Важно ми е луѓето да се чувствуваат пријатно и „како дома“, а сепак да бидат дел од нешто убаво организирано. 

И сè уште имам многу идеи, кои полека почнувам да ги реализирам.

Прашувате дали е тешко? Всушност, кога нешто ти е интересно – воопшто не е тешко. Ниче има израз: „Кој има зошто – ќе издржи било што“.

За мене, бизнис значи средена шема што ти носи редовен приход. Засега уште не можам баш да кажам дека сум стигнала до тој дел, ама верувам дека ќе го направам како што го замислувам, а во моментов најважно ми е тоа што навистина уживам во процесот – иако е често тежок, секогаш е многу интересен.

Ти недостасува ли Русија? Би се вратила ли да живееш повторно таму?

Веројатно јас живеам во некоја своја реалност, ама навистина јас не чувствувам дека сум се „преселила“ во Скопје – иако реално веќе поголем дел од времето сум тука.

Изгледа во себе сè уште носам некое чувство дека ова е само привремено, дека не сум целосно „замината“.

Па после – како ќе ни текне – ќе смислиме нешто друго: дали ќе продолжиме да живееме во Скопје, дали ќе се вратиме во Москва, или можеби ќе тргнеме кон некое сосема ново место. Никој не знае.

Иако не сум била во Русија повеќе од една година, некако не ми се чини дека сум далеку – имам чувство дека во кој било момент можам да се вратам, да се појавам таму, како да сум оставила прозорец отворен.

Па така и не размислувам во термини на враќање или заминување – туку повеќе како да сè уште живеам „меѓу“ двете места.

Животот е толку интересен и понекогаш ти нуди неочекувани и возбудливи опции. Според мене, најубаво е кога имаш лесен и флексибилен однос кон ситуациите што ти ги носи животот.

Подобро е да не ја трошиме енергијата обидувајќи се со сета сила да весламе против течението – туку да ги кренеме едрата и со полна сила да тргнеме по ветерот.

Како го научи македонскиот јазик? Беше ли тешко? Како одеше процесот на учење, како се разбираше со луѓето пред да научиш, имало ли некоја интересна случка?

Тука повторно Ниче „Кој има зошто – ќе издржи било што“  – воопшто не ми беше тешко, повеќе ми беше како игра.

А и искрено, никогаш не го учев македонскиот „вистински“ – можеби затоа и сè уште имам проблеми со граматиката и пишувањето.

Иван секогаш бил опкружен со многу интересни луѓе – другари, пријатели, роднини – и секогаш имаат многу интересни разговори.

Сакав и јас да учествувам во тие муабети, па почнав со Иван да учам збор по збор, реченица по реченица, и да пробувам да ги користам веднаш во разговор. И така правам и до ден-денес.

Понекогаш ми се случуваат глупави ситуации кога ќе употребам некој збор на сосема погрешен начин, ама генерално – не се нервирам, не очајувам.

Продолжувам да зборувам колку што можам и уживам во процесот.

Ти се допаѓа ли македонската храна и пијалаци? Што ти е омилен специјалитет?

Даа, многу ми се допаѓаат македонските специјалитети! Јас во принцип јадам сè, ама најомилени ми се јадењата што, за жал, најчесто се прават во зимскиот период – сармички и подварок... мммм!

Тие работи можам да ги јадам цела зима и секојпат уживам!

Знаеш ли да зготвиш нешто и што правиш најдобро од македонски и руски специјалитети?

Иван вели дека знам да готвам – се надевам не ме лаже. Но, искрено, не би рекла дека уживам во готвењето.

Готвам само работи што можат да се направат за 10-15 минути – многу ми е досадно да стојам покрај шпорет подолго време.

Сепак, поради децата морам да готвам, па најчесто правам салати, печам нешто во рерна или подготвувам супи што можат да стојат неколку дена.

Од македонските специјалитети знам да направам тавче гравче, боранија, пита и гибаница, печам пиперки...

А од руската кујна најчесто правам боршч и пелмени.

Колку се романтични Македонците во споредба со Русите? Како е да си во брак со Македонец?

Тешко ми е да одговорам – немам баш со што да споредам. Но, не мислам дека романтичноста зависи од националноста – повеќе зависи од самиот човек.

А она што со сигурност можам да го кажам е дека мојот Македонец е многу романтичен! 

Се разликуваат ли многу традициите и обичаите во Македонија од оние во Русија? Ги следите ли со семејството, ти се допаѓаат ли?

Ми се чини дека традициите и обичаите најчесто се поврзани со црковни празници, а бидејќи и Русите и Македонците се православни, имаме многу сличности.

Инаку, јас не сум човек што многу учествува во црковниот живот. Но, од друга страна, многу ми се допаѓа да ја запознаваш културата и народот токму преку обичаите – тие ти откриваат и објаснуваат многу за менталитетот и карактерот на луѓето.

Ние живееме во „отворена куќа“, и многу често имаме собиранки и дружби. Криеме паричка во питата за Бадник, ја јадеме таа пита за Божиќ, фарбаме јајца за Велигден...

Сметам дека тие мали гестови и обичаи ја зачувуваат топлината на семејството и чувството на припадност.

Понекогаш мешаме и руски и македонски обичаи – на пример, за Нова година правиме руска салата, а за Прочка си бараме прошка.

Ми се допаѓа таа слобода да ги живееме традициите на начин кој го знаеме и можеме – без притисок, но со почит и љубов. 

Колку е развиена културата во Македонија во споредба со Русија? Посетуваш ли културно-уметнички настани и колку си инволвирана во истите? Што најмногу сакаш да правиш во слободното време?

Во слободно време најмногу сакам да учам, да дознавам или да доживувам нешто ново. Затоа многу ги сакам патувањата – особено во места каде што имаме другари кои можат да нè вовлечат во својата култура и обичаи.

Така можеш навистина (а не површински, туристички) да го разбереш народот и неговата култура.

Убедена сум дека културата стои рамо до рамо со медицината и образованието – таа може да нè излечи, да нè научи, да ни помогне во социјализацијата и да ни го отвори животот со поширок спектар.

Културата во Македонија има голем потенцијал и многу талентирани луѓе, но недостасуваат ресурси. Во споредба со Русија, сè уште нема толку силна почит и страст кон културата и уметноста, но верувам дека со развојот на општеството ќе дојде и тоа.

Културата ќе стане и модерна, и престижна, и – зошто да не – ќе носи и пари. 

Да, задолжително посетувам сè за што ќе дознаам – изложби, концерти, претстави...

А и самата, во DNEVNA (локалот што го отворив), редовно организирам интересни и културни настани – се трудам да бидам активна и да придонесам со тоа што го имам и знам.

Како те прифатија Македонците во околината? Тешко ли е да се биде дојденец и да се живее во „туѓа“ држава? Си имала ли некоја непријатна ситуација тука?

Воопшто не чувствувам дека сум во „туѓа“ држава. Насекаде наидувам на поддршка – буквално од сите Македонци со кои се среќавам.

Сите мајстори што ги имаме веќе ми станаа најдобри другари, а друштвото на Иван многу брзо ме прифати како своја.

Понекогаш дури и се шегуваме дека сум дел од „секта“ – толку сме блиски.

Не ми се случиле никакви непријатни ситуации овде (или можеби веќе не ги паметам). Напротив – луѓето ми помагаат и ми покажуваат добрина, и токму тоа го прави животот овде многу полесен и поубав.

©CRNOBELO.com Забрането преземање и копирање. Крадењето на авторски текстови е казниво со закон.

М. М. | Црнобело