Откако почнав да си премолчувам, полабаво живеам

Порано за сè имав мислење... Не, погрешно се изразив и сега за сè имам мислење само не го искажувам веќе толку често јавно.

Порано влегував во жестоки дебати, се докажував и трошев енергија некому да го прикажам моето гледиште.

Верував дека ќе докажам што за мене е правилно, а што погрешно и соговорникот ќе го сфати тоа.

Од ставови на тема љубов, домаќинство и работа до мислења за теми кои директно не ме допираат... Мразам неправди, па се борев дури во името на другите.

Но, некако ме измори тоа.

Некогаш на крајот секогаш јас бев перципирана како напорна или конфликтна или сезналица и иако со добри намери, на крајот завршував осудена.

Сега, повеќе не го правам тоа.

Си дадов задача на себе да премолчам секој пат кога директно не е побарано моето мислење и живеам полабаво.

Не се заморувам со тоа што како и зошто прават другите луѓе, дали тоа е погрешно и не трошам ниту време, ниту енергија да докажувам работи.

Сега си го гледам својот живот и реагирам само кога најдиректно сум засегната, иако се трудам со толеранција да изреагирам и на тоа.

И сè е некако полесно.

Помалку се јадосувам, помалку се полнам со негативна енергија, а претпоставувам и дека сум и подобро друштво за околината.

Се откажав од борби со ветерници и тоа го оставив за некој друг живот или можеби за овој, но за години од сега.

Сега сум во позиција кога мирот на умот и раатот на душата ми се бесценети и мислам дека си ја пронајдов совршената формула.

И не велам дека тоа е правилно, само дека функционира за мене.

©CRNOBELO.com Забрането преземање и копирање. Крадењето на авторски текстови е казниво со закон.

Автор: С. С. | Црнобело