Убила стотици млади девојки, се капела во нивната крв - која била грофицата Елизабет Батори од Унгарија?

Елизабет Батори е позната како најголемиот сериски убиец на сите времиња, обвинета за убиство на стотици млади жени во нејзиниот раскошен замок - ги мачела на снег истурајќи ладна вода врз нив додека телата не станат безживотни. Легендата вели дека таа верувала дека капењето во девствена крв ќе ѝ даде вечна младост. Што друго знаеме за Елизабет и нејзините злодела, но и дали навистина се случиле?

Елизабет била родена во едно од најстарите и најбогатите семејства во Унгарија.

Меѓу нејзиното семејство имало моќни ликови: кардинал, неколку принцови и братучед кој бил премиер на Унгарија.

Исто така, има и некои поуникатни, како што се вујко ѝ кој го возвишувал сатаната, тетка бисексуалец по име Карла и постар брат зависник од алкохол.

Елизабет била интелигентна девојка и се интересирала за политика, наука и уметност, а зборувала и четири јазици. Но, на возраст од 4 години, грофицата веќе страдала од напади на интензивен бес.

Познато е и дека како дете била сведок на тортури извршени врз селани кои случајно живееле во близина на семејниот дом Батори.

Наводно, соработниците на нејзиниот татко ги правеле овие сурови дела, а голем број други членови на семејството исто така не биле добри примери.

Нејзината тетка Карла наводно ја научила сè што требало да знае за садомазохизмот, додека нејзиниот вујко ја научил многу работи за сатанизмот.

На 11 години, таа се верила за Ференц Надажди, син од аристократско унгарско семејство. Една година подоцна, таа почнала да живее во неговиот замок Čachtice.

Но, на 13 години, Елизабет останала бремена од еден од слугите, поради што била тајно затворена во оддалечена тврдина каде што го родила нивниот син.

По породувањето, нејзиното дете го испратиле надвор од државата, а две години подоцна таа се омажила за својот вереник, односно грофот Ференц.

Сето тоа послужило како основа за Елизабет еден ден да стане садистички сериски убиец. Веројатно и еден од најбогатите такви убијци во историјата.

Елизабет почнала да ги изведува грозоморните убиства во границите на замокот каде што живеела со нејзиниот сопруг.

Според гласините, по желбите на неговата Елизабет, грофот Ференц изградил посебна ќелија за мачење во замокот.

Еден од методите што ги користела во зимските денови за да ги мачи своите помошнички е што ги терала да одат голи на снегот. Таа истурала кофи со ладна вода врз нив и чекала додека нивните тела не станат безживотни откако ќе бидат претворени во мраз.

Во потоплите денови, Батори ги премачкувала несреќните девојки со мед, а потоа ги оставала на пчелите и другите гладни инсекти надвор.

Се вели дека нејзиниот сопруг учествувал во овие мачења, но кога починал, локална вештерка по име Дорота започнала да работи со Елизабет, па двете заедно излегувале во лов на други девојки надвор од замокот.

Понекогаш, Батори консумирала парчиња месо од телата на нејзините несреќни жртви, а наводно и се капела во нивната крв.

Таа верувала дека нивните месо и крв ѝ даваат сила, подобрувајќи ѝ го целокупното здравје.

Болното однесување на Батори долго време било игнорирано, бидејќи нејзините роднини биле тие што раководеле со локалните судови и совети.

Таа станала добро позната помеѓу локалното население по она што го правела во нејзиниот замок сè додека конечно, околу 1609 година, кралот Матеја не ставил крај на ова лудило.

Батори била затворена во темна соба без прозорци во нејзиниот замок. Во собата била и нејзината смртна постела каде во 1614 било пронајдено нејзиното безживотно тело.

Иако морничавите приказни за Елизабет Батори веќе се дел од унгарскиот фолклор, некои историчари дебатираат дали се потполно вистинити.

На пример, некои сметаат дека во периодот кога била осудена, семејството на Елизабет претставувало закана за соседните кралства поради неговото влијание.

Па, постои барем мала веројатност дека приказните се измислени со цел да се уништи репутацијата на семејството, а со тоа и неговото влијание.

Без разлика што е вистина, а што не, Елизабет Батори ќе остане запомнета како „крвавата грофица“ и ќе остане дел од народните прикази во Унгарија. 

M. Г. | Црнобело