Како се дои бебето што го родила сурогат мајка?

Само затоа што не ги донеле на свет нивните деца, не значи и дека мајките не може да уживаат во благодетите на доењето. Со својата неодамнешна објава, Ким Кардашијан го поттикна токму ова прашање – можно ли е една жена да си го дои бебето, доколку таа самата не го родила?

Ким Кардашијан и Канје Вест не се првите познати личности кои „изнајмија“ сурогат мајка да им го носи нивното бебе. Сара Џесика Паркер, Тајра Бенкс и Никол Кидман се дел од славните родители што тоа го направија пред неа.

Меѓутоа, старлетата е првата дама која јавно наговести дека можеби ќе го дои своето новородено дете. Таквата вест многумина ги остави збунети.

Ако Ким не била бремена, односно не го носела во утробата, ниту пак го родила бебето, како тогаш планира да ја дои нејзината ќерка?!

Имено, Ким објави видео, каде меѓу другото, ја покажа перницата за доење и електронскиот уред кој може да се користи како евиденција за доењето.

Иако не се знае дали таа ги прикажа помагалата бидејќи самата ќе ги употребува, или, пак, ќе ги ѝ ги отстапи на сурогат мајката, видеото поттикна расправа околу тоа дали воопшто e можно да се дои дете кое го родила друга жена.

View this post on Instagram

A post shared by Divas Of Style (@divasofstyle)

Краткиот одговор е да – со трпение и разумни очекувања, доењето на бебето што го родила сурогат мајка е можно, а предностите се и повеќе од поволни. Особено поради зближувањето со ткн. кенгур нега, поточно контактот на кожа со кожа.

Но, исто така треба и да се разјасни дека таквото доење не е ни малку лесно и едноставно.

„Дури и за мајката чие тело е веќе подготвено, доењето претставува предизвик и честопати бара многу работа и труд.“, вели д-р Анат Брауер, гинеколог и експерт за плодност.

Воедно, истото се однесува и на голем број жени кои посвоиле дете.

Тазе мајките кои не го носеле своето бебе во утробата, нужно е да пројдат низ процесот на индуцирано доење со помош на хормонска терапија. 

Станува збор за вештачки предизвикана лактација, односно производство на млеко од дојките, а стимулирана е со интеракцијата на неколку хормони. За таа намена, неопходно е орално земање на естроген и прогестерон, плус домперидон, како би се зголемила концентрацијата на пролактин.

Со други зборови, целта е телото на мајката да „верува“ дека таа е бремена, преку имитација на природниот биолошки процес, што и се постигнува со хормоните.

„Многу мајки кои се во процес на индуцирано доење, неретко не можат да произведат доволна количина на млеко за да ги задоволат сите потреби на новороденото бебе, но ги задоволуваат основните потреби.“, објаснува д-р Брауер. 

Оттука, сè додека ефектот од бременоста се реплицира успешно, можно е индуцирано доење кај жените кои не биле трудни. Сепак, докторката додава дека се работи за повеќемесечно земање на хормонска терапија.

„Околу осум седмици пред раѓањето на бебето, мајката престанува да зема хормони. По прекинот со земање на хормони започнува индуциранaта лактација, односно индуцираното доење. Целта на раната лактација е да се создадaт доволни количини на мајчино млеко за бебето кое ќе се роди.“, открива таа.

А, ако зближувањето со новороденчето е најсилната причина за индуцирано доење, д-р Брауер посочува дека има и мноштво алтернативни опции за поврзување.

„Постојат многу поинакви начини на кои може да се зацврсти поврзаноста помеѓу мајката и детето, а најчестиот е кенгурирањето, односно контактот кожа на кожа по породувањето.“, нагласува докторката, заклучувајќи дека одлуката за индуцирано доење, или, пак, било која друга метода, на крајот на краиштата – претставува личен избор.

М. А. | Црнобело