Мудра приказна: Старецот и ѕвездите

Еден ден група деца здогледале еден старец како оди по улицата со голема кошница на рамената. Кошницата била преполна со ѕвезди.

Од време на време старецот земал по еден грст ѕвезди од корпата и замавнувал како да сее. Тогаш мноштво на светликави ѕвездички затреперувале околу него како мали жарчиња на ветер.

- Што правиш дедо? – љубопитно го запрашале децата.

- Сеам среќа! - одговорил старецот и мирно продолжил да си ја работи работата додека низ прстите му се сјаеле прекрасните ѕвездички кои ги гледаа веселите деца низ топли треперливи бои како оние на виножитото.

Опиени од оваа убавина децата веднаш потрчале да ја фатат среќата, но залудно. И тие најбрзите и најснаодливите останале со празни раце.

- Залудно е тоа што сакате да го направите - се потсмевнал таинствено старецот - така никогаш нема да ја фатите.

- Зошто? - запрашале зачудените деца.

Насмевнуваќи се, старецот тивко им одговорил:

- Дури откако ќе научите да сеете радост и убавина околу себе, ќе бидете повикани на жетва на среќата. Оној кој граби за себе, никогаш нема да ја фати среќата.

Среќата се зема со раширени раце!