„Ќерка ми врескаше затоа што прво сум ставила житарки, а не млеко - родителството треба да се преживее“

„Мојата принцеза сакаше житарки, па ставив житарки во чинијата и потоа додадов млеко. Да, точно. Тоа беше мојата грешка – Додадов млеко потоа. Моето девојче ме погледна како да сум извршила злосторство. Тој момент никогаш нема да го заборавам. 'Млекото требаше прво!!!' Почна да вреска и да плаче...“

kjerka-mi-vreskashe-zatoa-shto-prvo-sum-stavila-zhitarki-a-ne-mleko-roditelstvoto-treba-da-se-prezhivee-001.jpg

Верував дека сум ги сфатилa сите тајни и дека сум целосно подготвенa за патот на родителството. Гледав видеа за родителство, читав многу книги и си ветив дека никогаш нема да ги разгалам моите деца со исполнување на сите нивни неприфатливи желби.

Во мојот ум, бев самоуверенa и подготвена да ја прифатам оваа авантура.

И тогаш, моето преслатко бебе дојде на овој свет. Тоа бебе потоа стана тодлер.

Сè одеше добро сè додека едно утро не решив да му дадам на моето мало девојче појадок, а доживеав неочекувана драма.

Тогаш сфатив дека родителството е многу потешко отколку што очекував.

Дозволете ми да споделам што се случи.

Мојата принцеза сакаше житарки, па ставив житарки во чинијата и потоа додадов млеко. Да, точно. Тоа беше мојата грешка – Додадов млеко потоа.

Моето девојче ме погледна како да сум извршила злосторство. Тој момент никогаш нема да го заборавам.

„Млекото требаше прво!!!“ Почна да плаче како да сум ѝ дала не знам што.

„Неееееее, не сакам житарки сега!!!“, врескаше.

Тогаш си помислив дека можеби сум ги читала погрешните книги за родителство.

Се обидов да останам смирена и да ѝ објаснам дека не е важно дали ќе додадеме млеко прво или подоцна. Но, моето објаснување за неа беше бескорисно.

Тодлерите не веруваат во логика, и требаше да го прифатам тој факт многу порано.

Ѝ реков: „Ајде ќе ја фрлам оваа чинија и ќе ти направам нова“.

Побарав втора шанса за да ја исправам мојата грешка. За среќа, ми го прифати извинувањето и почна да јаде житарки, во кои прво ставив млеко, а потоа житарки.

Се почувствував како да сум ја добила битката, но по која цена? Не би сакала да се потсетувам на тоа.

Понекогаш, победуваш со тоа што губиш.

Продолжува на следната страница...



Би можело да ве интересира:

Писмо од вашето дете до вас: „Мамо, не брзај да ме направиш возрасен, дозволи ми да бидам дете“ Мамо, покажи ми дека секогаш можам да зборувам со тебе. И кога ќе пораснам, ќе м...
6 реални приказни од луѓе чии роднини со своето однесување им одат на нерви „Имам 17 години, а сестра ми 28 и мали деца, па кога и да дојдат на гости, остав...
„Јас сум разведена мајка на 2 деца - не сакам да ги гледам секој ден и тоа не ме прави лош родител“ „Зошто воопшто си раѓала деца?“ – ја напаѓаат Луси Паркер (35) од Велика Британи...
5 искрени детски реакции кои ќе ве насмеат до солзи „Мојата мала ќерка го разгледуваше нашиот свадбен албум и се воодушевуваше на ве...
6 работи кои НЕ треба да му ги кажете на родител кој го загубил своето дете „Сè се случува со причина“ – ова е најизлишната фраза што можете да ја искористи...
„Бебе мое, јас те нишкав за да заспиеш, а сега трчаш низ куќата како да е твоја и стануваш мало чове... Гледам како растеш, но тоа е толку чудно... затоа што сум со тебе секој ден. Ког...

Најчитани неделава

sonovnik-sidebar.jpg