Ивана Лазарова, по професија дипломиран машински инженер, вели: „Одбив работна понуда во една македонска фирма каде што ми понудија и повеќе од смешна плата. Беше ненадејна, но доста цврста одлука – јас ќе си одам од овде. Ќе одам да работам на брод. По три ипол месеци јас се качив на мојот прв брод“.

Наташа Сарџоска е поетеса, писателка, антрополог и литературна преведувачка од Скопје, која пред неколку недели го објави својот прв роман, „Трамонтана“.

„Во времето на Југославија имавме чираци, кои од мајсторите го учеа занаетот. Ама јас велам, занает, не се учи, занает се краде. Јас го наследив занаетот од татко ми.“ – го посетивме шапкарот Златко во срцето на скопската чаршија, кој за CRNOBELO.com открива од кога е занаетџија, дали се живее од тоа и како се одвива неговата работа. 

„Се надевам дека Македонците нема да ме мразат, ама најискрено не ми допаѓа ајвар, но, затоа многу сакам да јадам бурек...“, раскажува 28-годишниот Рамон од Бразил, кој дојде во Прилеп како фудбалер, а остана како сопруг на Мариа и татко на Наоми.

Милош Ристовски (29) од Куманово е Генерален секретар на Млади Европски Федералисти – ЏЕФ Европа, обучувач/фасилитатор за Европскиот Младински Форум и Младинскиот Сектор при Совет на Европа.

Александар Петрушевски (22) од Пробиштип е уште еден млад човек кој во моментот се наоѓа на пракса во Валенсија

„На почетокот не им кажував на родителите дека работам во конфликтни зони, помагав на прегладнети бегалци во Сомалија, а пред мои очи почина бебе... Кога еднаш ќе ги видиш такво нешто со свои очи, тоа не се брише од сеќавањата...“ – вели Александра Ристеска, која неколку години работи како хуманитарка за Обединетите Нации.

Сара Пановска од Штип има само 18 години и во голема мера се разликува од поголемиот број нејзини врсници. Таа во целост е посветена на уметноста. Прва љубов ѝ е виолината, а дополнително изработува и портрети и карикатури.

„Во Кенија нема зима, а снег имав видено само на телевизија, па може само да замислите колку ми беше ладно. Но, благодарна сум на мојот свекор кој ме научи како да ги преживеам македонските зими.

Едвина Јанга Гочев е 37-годишна Филипинка која љубовта ја донесе во македонскиот град Велес, каде живее со својот сопруг Митко и двете деца, Адријана и Матео. Таа ни открива дека омилено јадење и е македонската сарма, а обожава да подготовка баклава и трилече. 

Индијка, Јапонка, Бугар, Аргентинка и уште неколку соговорници од различни земји низ светот за CRNOBELO.com откриваат какви пријатели се Македонците, каде ги запознале и какви заеднички доживувања имале со нив.

Родниот град е обележје кое го носиме целиот живот, но тоа не значи дека треба да сме врзани со местата од каде доаѓаме или сме израснале.

Петар Аврамоски е графички дизајнер и визуелен уметник којшто голем дел од животот го поминал во Прилеп, а остатокот е резидент на Скопје. Неговиот профил на Инстаграм е неверојатен омаж за Македонија исполнет со фото и видео фрагменти кои потврдуваат дека живееме во една од најубавите земји во светот.

„Почнав од неколку полици во детската соба на децата, па еден цел плакар исто во детската соба, па кога увидов дека и тоа нема да помогне морав во договор со сопругата да направам соба во дел од станот кој беше користен како некаков вид на магацин. „Цената“ што ја плаќам е сам да ја чистам собата.“, раскажува 33-годишниот скопјанец.

„Дали вреди да жртвувам толку многу за трчањето? Од што ќе живеам? Како ќе најдам спонзори? Кој ќе ме поддржи? Повреди и враќање од повреда...“ – македонскиот маратонец зборува за тешкотиите и предизвиците низ кои поминал за да стигне до успехот, а открива и кои се грешките на Македонците кога трчаат.

Потребата да се сплотиме со природата зазема сè поголем замав во последниот период кај сите нас. Посакуваме да го оставиме вжештениот асфалт, да се изгубиме некаде помеѓу боите...

Работењето на брод е една огромна авантура исполнета со многу неочекувани предизвици, емоции, нови пријателства и секако љубовни афери и “врски без обврски“. 

Соништата се оние кои секој од нас се стреми да ги исполни, без разлика на нивната величина.