AQI, стандардизирана мерка за квалитетот на воздухот, јасно ја опишува сериозноста на кризата. Во опсегот „Екстремно нездрав“, воздухот што го дишеме станува токсичен коктел со страшни последици по нашата благосостојба. Сепак, и покрај ова недвосмислено црвено знаме, властите, по ова прашање и понатаму морничаво молчат.

Како што се зголемува нивото на загаденост, така се зголемуваат и здравствените ризици за сите, но сепак децата во нашите училишта и градинки се тие кои го носат најголемиот товар од оваа еколошка катастрофа. Штетните ефекти врз нивното здравје не се само претпоставки, туку веќе се и добро документирани факти. Децата кои се изложени на високи нивоа на загаден воздух се соочуваат со зголемен ризик од респираторни инфекции, алергии, развојни проблеми и долгорочни здравствени компликации кои можат да траат до зрелоста па и повеќе.

Несовесно е што, во услови на ваква здравствена криза, нашите локални и централни власти не преземаат решителна акција за заштита на здравјето на нашите деца. Воздухот што го дишат во рамките на нивните училишта и градинки, во кои проаѓаат голем дел од денот, станува тивок агресор на нивното здравје. Ние едноставно не можеме и не смееме да стоиме со скрстени раце бидејќи самите институции на кои им се доверени здравјето, образованието и негата на идните генерации стануваат почва за здравствени проблеми.

Властите на локално и централно ниво, секој во рамките на своите ингеренции, мора да преземат итни мерки за финансирање на прочистувачи на воздух за училиштата, обезбедувајќи им на нашите деца шанса да земат здив со свеж воздух, буквално и метафорично.

Нашите деца заслужуваат да учат и растат во средина која го негува, а не го загрозува нивното здравје. Властите мора да дејствуваат одлучно, да распределат ресурси и да инвестираат во прочистувачи на воздух за училиштата и градинките. Немањето иницијатива да се стори тоа е ништо друго освен предавство на довербата што нашите лидери ја имаат за да го заштитат богатството на нашата земја - нашите деца.

Часовникот отчукува, а секоја измината минута во токсичната средина не чини скапо. Дали властите ќе се справат со предизвикот или ќе бидат соучесници во тивката здравствена криза што тлее секоја година? Изборот е јасен, а јасно е и дека е крајно време да се дејствува.

Преземено од