Моментот е сега, тука, додека размислувате, додека зборувате. Нема да има повторување на сличен таков момент, без разлика колку се трудите да ги наместите работите на ист начин. 

Вчера излегов после долго време. Знаете, јас сум од оние луѓе на кои кога ќе им се натрупаат обврски, помило им е да ја поминат вечерта во прегратките на саканата личност. Но, си реков, ајде, одамна не сум бил, зошто да не?!

Мамо, мамо, возбудено врескам околу некоја мала сликовница, додека го лепам носето на стаклото од продавницата за играчки. Може да ја купиме, нели?

Науката докажала дека природата има способност да лекува. Излезете надвор и пронајдете малку време да се поврзете со природата...

Деновиве дечињата весело зујат околу изведбата на претставата „Маша и Медо“. Не можеме да навлегуваме во вкусот на дечињата, бидејќи тие содржини како прасето Пепа, госпоѓицата Елса...

Си велам каков ќе беше животот, ако имав кому да се јавам за да ги споделам успесите кои ги остварував секојдневно? Како ќе изгледаа овие парчиња облека ако имаше некој...

Во денешно време луѓето си земаат многу работи здраво за готово, забораваат дека со секоја секунда од нивното постоење работите можат да се променат и она што било претходно да не биде никогаш повторно.

Еве која е најголемата трагедија со која се соочуваме, покрај нели, многуте трагични ситуации на денешницата – оној момент кога барате пари...

Луѓето знаат да бидат опасни играчи кога станува збор за остварување на нивните цели. Отсекогаш ме скокоткало прашањето дали треба да се движиш во нормите и да го правиш она што е правилно или понекогаш, одвреме навреме или можеби секогаш треба да играш валкано за да ги оствариш она што е во твоите замисли.

Затвори ги очите, само на момент изолирај се во твојата фантазија. Не мисли на светот и на сите отровни нешта кои излегуваат од него. Заборави на сите проблеми, на сите нервози, на сите подеми и падови на твојот трнлив пат. Само замижи и изолирај се во тишина која се наоѓа во твојата глава...

Ноќ е, стрелките на часовникот форсираат да дојде утро, сам сум и имам црни мисли во главата. Не можам да си објаснам, но отсекогаш се чувствував како да не припаѓам тука, како ова место и ова време да се стегите кои ме држат да полетам...

Се разбудив денес, можам да ги отворам очите и повторно да ја почувствувам светлината која насилно влегува во моите зеници правејќи да се чувствувам непријатно. Ја кревам главата и го чувствувам убавиот мирис на ванила од освежувачот во десниот агол од просторијата.

Убаво ми е на многу места низ градот. Убаво ми е во градскиот парк, особено при промената на сезоните, слушајќи ја ѕвонливата смеа на дечињата...

Беше вечер, седев на терасата и уживав во вечерно кафе со цигара, надвор врнеше и дождот правеше еден тивок, пригушен звук кој можеше да се слушне надалеку. 

Кога бевме помали, ни всадија во глава дека мора да се трудиме во свидетелството да ги имаме сите петки...

Стисни ги забите, биди силен, без разлика колку ќе те погоди животот туркај, вложи го цело тело, цел напор, цело твое битие. Издржи на притисокот, не потклекнувај, не се предавај, трчај кон целта иако си изнемоштен...

Постојат типови на луѓе кои се специјално скроени да ти го уништат денот. Мене навистина не ми е гајле какви се нивните навики кога се по дома...

Нема некој што бил студент, а не ја искусил, дури и оние кои се обидувале да ја избегнат, порано или подоцна се соочиле со нејзината подваријанта која носи различно име, а ги има истите карактеристики. Зборвувам за оној период кога повеќе преферирате да ви падне клавир...