Верува во вас и кога сите бури ќе навјасаат, кога плима од неуспеси се слева на ваша адреса, кога сѐ ви оди во спротивна насока од планираното...

Еднаш одамна живеел еден човек кој верувал дека може да ја предвиди судбината, гледајќи во ѕвездите.

Кога утрински разгледувате понуди за работа на сајтовите за вработување, дури и пет лажички шеќер во кафето или половина тегла Нутела не можат да ви разблажат горчливиот вкус во устата.

’90-ите беа луди времиња, а децата кои растеа во тој период засекогаш ќе го паметат и ќе копнеат по него.

Сите имаме барем една или пак неколку пријателки кои се постојано тажни и несреќни, како целиот свет да им паднал на рамена. Постојано се лошо расположени, намуртени, лути на целиот свет. 

Не знаете која им е дијагнозата, но како да страдаат од хронична алергија на туѓата среќа.

Немојте да се залажувате. Добрите луѓе не се глупави. Токму напротив. Често пати имаат висок коефициент на интелигенција, кој им овозможува да го видат светот приближно онаков каков што навистина е, и кој им дава сила и поттик постојано да се обидуваат макар малку да го разубават и да помогнат...

Љубовта ни се сведе на куртоазно добро утро и дали сакаш кафе? Да, сакам кафе. Сакам и да ме погледнеш во очи додека ти зборувам. Дури и кога го правиш тоа гледам само две празни дупки порабени со остатоци од солзи...

Еднаш одамна еден старец ширел гласини за својот млад сосед. Тој тврдел дека е крадец, па така полицијата го уапсила момчето еден ден.

Сте забележале ли како луѓето кои имаат најмногу пари истовремено поседуваат и најмалку дарежливо срце? Тоа нема никаква врска со домаќинско работење или економично штедење.

Уште еден ден помина и преживеав, иако си мислев дека кога се разбудив утринава нема да стигнам да ја дочекам темнината и да се истркалам по овој растурен кревет и оваа тврда перница, сепак успеав и еве ме, лежам тука спремајќи ја истата мисла за утре. Како подготовка за добро утро.

На старото место на влезот од еден пазар седела една стара бабичка и продавала цвеќиња.

Непријатно се изненадив кога пријателката почна да ми објаснува како нејзиниот 17-годишен син започнал да се гледа со некоја девојка, за која веднаш се алармирале по дома и решиле да ја „прочешлаат“. Тоа е тој момент кога вас ве убива туѓиот срам...

Беше петок, порано излегов од работа за да одам до најблиската слаткарница за да купам трилече. Се договоривме со моите дами дека во петок после ручек...

„Застани, каде брзаш, каде тие нервози и зошто толку притисок на душичката, немој да дозволиш да ја изгубиш младоста” – велеше мајка ми секогаш кога ќе ме видеше како работам како луд.

Скопје е генерално град со катастрофална сообраќајна култура. Културниот барометар веројатно е под нулата, што значи дека ние сме веројатно нешто под дното кога станува збор за сообраќајници...

Следниот пат кога ќе имате дискусијата за тоа кој е најдобриот современ македонски поет, слободно кажете го името на Маџиров. Така ќе бидете сигурни дека не сте погрешиле со изборот...

Зошто станавме имуни и незаинтересирани за неправдите што им се случуваат на луѓето околу нас?