Откако станав мајка ја доживеав најголемата среќа, но истовремено ги почувствував и најголемите падови, што само по себе е контрадикторно. Понекогаш се гледам себеси во огледало и не можам да си поверувам што гледам: подочници, брчки, замор... Се прашувам како ли издржувале нашите родители?

Сите имаме по некој што нè повредил во минатото, што ни го скршил срцето, ама не му посакуваме лошо – му посакуваме да најде некого што ќе го научи дека вистинската љубов не боли. Сите имаме некого за кого ни е криво што не сме можеле да бидеме таа личност што ќе го научи како изгледа да бидеш љубен, затоа што не ни дозволил/а.

Сиромашни сме за леб, сиромашни за чист воздух, сиромашни за правда. Сиромашни сме во секој поглед. А најмногу сме сиромашни во духот, сиромашни за домашно воспитување и култура...

Еднаш еден светец шетал низ природа кога минал покрај едно мало село. Една расплакана жена дошла до него и го молела да му помогне на болно детенце.

Колку родителите знаат да се постават во улога на баба и дедо без притоа да навлезат во интимниот простор на своето дете кое веќе има свое семејство? Што кога родителите несвесно се обидуваат да го растат своето внуче, како што го растеле и своето дете?

Не, не е во ред да уплатите за скромна туристичка тура, а да очекувате хотел со 5 ѕвездички, па потоа гласно да се жалите, да се карате со туристичкиот водич, да ги мрачите другите, а да ги поттикнете на негативни коментари уште неколкуте скриени негативци во туристичката тура со вас... Нели е така?

Имам 65 години и живеам сама. Двете деца, синот и ќерката, имаат свој живот далеку од овде, имаат свои деца и свои проблеми. Не им се јавувам, чекам тие да се сетат, а тоа се случува мошне ретко. Оваа година заборавија...

Денес ми е ден кога сакам да искажам благодарност за сè убаво што ми се случи во текот на денот...

Посакувам само на еден ден некој да ги причува и да може да си дозволам да бидам неодговорна. Да бидам повторно млада, безгрижна и прво да бидам жена наместо мајка? Дaли сум лоша мајка затоа што очајно ми треба одмор и понекогаш посакувам да имаше кој да ми помогне?

„Замка е огледалото” - ми говореше мојата пријателка со солзи во очите. Не ја сфаќав што зборува бидејќи тоа беше сè што ќе кажеше. И ништо повеќе. Јас ќе се насмеев, темата ќе се сменеше и така некое време.

Низ годините многу пати се дискутирало за воведување на изборни предмети во училиштата, па еве еден предлог, но не за изборен туку за задолжителен предмет – Родољубие...

Кога почина татко ми во нашиот дом се собраа неговите најблиски пријатели за да ни помогнат да го испланираме погребот. Решивме да го закопаме во друг град каде што живеевме порано, па имаше малку логистика и повеќе организација во процесот...

Секоја генерација има свои омилени слатки производи. Некои од нив оставија неизбришлив траг во сеќавањата на повозрасните генерации.

По секој бран непријатни емоции, грижа на совест или грижи, сети се што во моментот ти е најважно во животот. Сети се која од твоите улоги е главна на која сакаш да го посветиш целото време и внимание? Мајка, домаќинка или работник...

„Колку и да пораснеш знам дека никогаш, ама никогаш нема да бидеш премногу голема за да бидеш мое бебе“ – мајка упати емотивно писмо до своето првородено дете во кое голем мајки ќе се пронајдат. Веруваме дека на многу од вас им се познати овие емоции.

„Мајката Билјана сама го одгледа Вања. Не се мажеше повторно, му плати за факултет, му купи стан, Вања порасна во прекрасен и успешен маж. Сега Вања има 50 години. Никогаш не се ожени, нема деца. Цел живот се труди да ѝ го врати на мајка му - долгот кој не го ни барал. Не успева во тоа“.

Со сопругот обожаваме патувања и го обожаваме животот... Функционираме лежернo во пристапот кон тоа како треба да ни изгледа еден ден - со главна цел да бидеме среќни и да ни е забавно секој ден (по можност).

Eдна од најсреќните одлуки кои ги донесов во мојот живот е да ги пуштам луѓето да мислат за мене што сакаат. На крајот на краиштата, тоа е нивна работа, тоа се нивни мисли и нивно време, кое го трошат онака како што сакаат.